Demokracja a Architektura

DEMOKRACJA to dialog
PRZESTRZEŃ MIEJSKA to część sfery publicznej
AKTOR to każdy z mieszkańców świadomy swojej roli

ŻYCIE POLITYCZNE MIASTA to artykułowanie i realizacja potrzeb przez aktorów.
PARTYCYPACJA SPOŁECZNA to udział mieszkańców w życiu politycznym miasta.
PROCES PLANISTYCZNY to wymiana wiedzy o przestrzeni pomiędzy aktorami.

ARCHITEKT to projektant przestrzeni pośredniczący w wymianie wiedzy
RATUSZ to przestrzeń demokracji przedstawicielskiej
CENTRUM MIEJSKIE to przestrzeń demokracji innowacyjnej


Aby móc zacząć mówić o demokracji, należy najpierw ujednolicić rozumienie tego pojęcia, ponieważ jego znaczenie zmieniało się w historii, a także zmienia się w każdej subiektywnej perspektywie. Można powiedzieć, że są różne demokracje, lub też że jest jedna demokracja widziana jako zmienny w czasie system.
We współczesnej debacie teoretyków demokracji, obok poszukiwania nowych modeli demokracji liberalnej opartej na systemie przedstwicielskim, można wyróżnić aprecjację demokracji bezpośredniej opartej o innowacyjne instytucje i bazującej na procesie społecznego uzgadniania , w zgodzie z zasadą wzrostu świadomości społecznej wraz z większą wolnością jednostek w samodecydowaniu.
W niniejszej pracy będącej esejem magisterskim, autor krótko analizuje warunki powstawania społeczeństwa obywatelskiego, a także rozważa problem skali demokracji uwarunkowany kontekstem przestrzennym, w którym każdy z nas żyje i który każdemu z nas w jakiś sposób doskwiera wywołując zainteresowanie sprawami dzielnicy lub miasta.
W ten sposób abstrakcyjne pojęcie demokracji zostaje związene z fizyczną przestrzenią, miejscem, w którym demokracja ma się realizować równolegle do przestrzeni społecznej i wirtualnej. W dalszych rozdziałach przedstawione zostaną rozważania na temat środków przestrzennych najlepiej realizujących idee demokracji w przestrzeni miejskiej.